Blogbericht van Marieke Simons, één van de kleurrijke schrijvers. Haar boek verschijnt in april 2021 bij Droomvallei Uitgeverij.
Wat zou jij doen?
Stel je voor je bent op een feestje. Je staat aan de zijkant te genieten van de dansende mensen en opeens staat jouw beste vriendin naast je. Ze buigt zich giechelend voorover en zegt: ‘Ik moet je iets vertellen. Niet meteen omkijken maar…’
Wat is dan jouw eerste neiging?
Ja, precies. Die van mij dus ook. Herkenbaar?
Zo voelt het voor mij als ik mijn manuscript laat lezen, redigeren of andere onderdelen voor feedback rondstuur. Op een positieve manier, begrijp me niet verkeerd. Het is absoluut het soort goede spanning, want je ontvangt op dat moment interessante informatie waar je iets mee kunt.
Niet omkijken
Terug naar het feestje: met alle wilskracht in je blijf je toch strak naar voren kijken. Niet dat je de dansende mensen nog ziet, maar hé, je kijkt in ieder geval niet achterom. Althans nog niet.
Dat moment is het stukje – let wel positieve – spanning waarin ik mezelf altijd op kan vreten. Ik weet dat er iets gaat komen, maar ik weet nog niet precies wat. Het moment tussen het niet weten en de uitkomst.
Zodra mijn teksten bij een proeflezer, redacteur of uitgever liggen en zij mogelijke correcties op mijn tekst hebben, is dat heel goed en fijn. Behalve dat mijn schrijvershoofd die suggesties graag wil zien. Nu moet ik afwachten en kan ik alleen maar denken: o help, is het goed? Wat vindt een proeflezer of een redacteur ervan? Zijn er wijzigingen, aanpassingen? Hoeveel, wat precies; taalkundig, verhaaltechnisch, dialogen? De personages? Moet ik mijn darlings killen? Nee, dat kan ik niet, want ze zijn zo superleuk. Kan ik schrijven of helemaal niet?
Dat dus.
Alleen heb ik dit gevoel niet tijdens de tien seconden op het feestje dat die vriendin me op de hoogte wilde brengen van een roddel, maar dus wel ongeveer drie weken lang.
Kan ik me nog op iets anders focussen in de tussentijd? Ja zeker wel, op jou.
Want ik moet je iets vertellen. Niet meteen naar de boekwinkel rennen, maar er komt een goed boek aan…
Dus, wat ga jij nu doen?
Ik wacht in spanning af … Ben heel benieuwd naar het eindresultaat
Briljant geschreven Marieke, mooie foto ook.
Ik denk dat we dit als auteur allemaal wel kennen. De spanning van het wachten, wat gaat ze ervan vinden? En dan, eindelijk, de langverwachte e-mail die je met klamme handen opent om het alvast vluchtig door te lezen. Veel plezier alvast met de afwerking.