Vertegenwoordiging doet ertoe!

MAMMA! EVERYBODY! Come here! come quick!  

Was moeder Johnson druk bezig toen haar dochter riep? Misschien aan het koken, of bezig met de was?  Caryn was negen jaar, een mooi donker meisje met het zwarte haar kunstig gevlochten en opgestoken. Misschien had haar moeder gezegd; ga jij maar even televisie kijken, zodat zij haar handen vrij had voor andere zaken. En dan roept haar dochter haar, met een urgentie die niet te missen is. Misschien kwam Caryn haar zelfs halen, trekkend aan haar arm; Come mum, come quick!

Op de televisie, in krakerig beeld, een nieuwe serie die zich afspeelt op de brug van een ruimteschip. Vreemde piepjes en geluiden die ruimtereizen moeten suggereren. Een stevige blonde acteur in de kapiteinsstoel, een lange man met puntoren en een diepe stem staat naast hem. Dan draait de camera en verschijnt het beeld dat Caryn zo opgewonden haar moeder had doen halen;  een knappe zwarte vrouw met een vreemd apparaat in haar oor. ‘Mamma, look! There’s a black lady on television and she ain’t no maid!’

Ik zie het voor me, een jong donker meisje dat met grote zwarte ogen naar een ouderwetse televisiekast staat te kijken, terwijl op het scherm Nichelle Nichols als luitenant Uhura in gesprek is met William Shatner (cpt Kirk) of Leonard Nimoy (lt Spock).  Een moment waarop het toekomstbeeld onder die zwarte krullen veranderde.  Een zwart meisje kan óók alles worden dat ze wil!  Actrice, comédienne, presentatrice, schrijfster, zangeres, componiste, activiste of dat allemaal!
Caryn wist op dat moment nog niet dat de zwarte vrouw op het scherm een vriend van haar zou worden en dat zij samen als legendes onthaald zouden worden op star trek conventies. Ook niet dat ze in talloze films en tv series zou spelen en zingen, een Oscar zou winnen en dat ze ook zelf scripts zou schrijven en films produceren. En misschien was dat alles niet gebeurt als ze niet op dit moment tv had gekeken.

In het eerste hoofdstuk van Week 31 maakt de lezer kennis met Ellen, op het eerste oog een saaie kantoormiep. Ze heeft een relatie met Karin, die haar aan het einde van het eerste deel ten huwelijk vraagt. Hun relatie speelt verder geen rol in het verhaal, die ís er gewoon.
Er zijn weinig boeken waarin een hoofdpersonage niet hetero is en áls er al een homo personage is, is het niet hetero zijn meestal een probleem of op zijn minst een belangrijk onderwerp. ‘Gewoon’ homo zijn is niet interessant.  

In Boeren, vissers, Noormannen en de Beat krijgt de hoofdpersoon Suze voor het eerst gevoelens voor de excentrieke Petra. Het is daarmee een boek geworden dat ik zelf graag gelezen had toen ik twaalf of dertien was. Of ik dan ook beroemd en rijk was geworden? Ik zal het nooit weten.  Het juiste personage op het juiste moment in je leven kan een hoop betekenen!