Een persoonlijke proeflezer

Al een aantal jaren schrijf ik columns voor de regionale krant ZichtOp Amersfoort. Per column mag ik een stuk schrijven van 300 woorden. Soms moet ik woorden toevoegen, maar andere keren moet ik woorden schrappen omdat de ruimte beperkt is. Als ik een column af heb laat ik het voordat ik het instuur altijd door mijn man lezen. Hij is mijn vaste kritische proeflezer. Als hij zegt: ‘Zou je dat niet anders zeggen?’ of dat iets niet klopt dan pas ik mijn tekst aan. Zo langzamerhand weet hij waar hij op moet letten en ben ik aan zijn kritiek gewend. Toch voel ik ook een bepaald soort spanning als hij mijn tekst gaat proeflezen. Als hij soms mompelend de tekst doorneemt ga ik telkens een beetje twijfelen. Wat zal hij ervan vinden, is het wel goed? Aan de andere kant, hij is mijn man en die zal toch wel met opbouwende kritiek komen, denk ik dan. En dat klopt inderdaad; hij geeft goede adviezen. Samen grappen we vaak dat we best samen een boek zouden kunnen schrijven, want hij heeft ook wel spannende ideeën voor een verhaal.

Een schrijfcoach en uitgever

Het laten lezen van een manuscript aan proeflezers is nog vele malen spannender. Aan het begin van mijn thriller heb ik alleen kleine gedeelten ervan voorgelezen tijdens twee schrijfcursussen, maar nooit liet ik meerdere hoofdstukken tegelijk aan iemand zien. Alleen een vriendin heeft het aanvankelijke verhaal gelezen, maar toen was het nog de helft korter. Toen ik schrijfcoach Jolanda Pikkaart inschakelde was zij de eerste persoon die het hele manuscript ging lezen. Ontzettend spannend vond ik dat. Ik schreef al jaren aan het verhaal; wat zou zij ervan vinden? Met bonzend hart zat ik tegenover haar toen ze me vertelde wat goed of beter kon. Daarna las Esther van der Ham van Droomvallei uitgeverij het manuscript en zij gaf ook opbouwende kritiek. Natuurlijk hadden ze gelijk en uiteindelijk is het verhaal alleen maar beter geworden. Toch blijf ik het krijgen van kritiek een lastig iets vinden.

Quotes

In de eindfase heb ik het manuscript aan nog drie mensen laten lezen. Ik wist op dat moment dat het verhaal veel beter was dan in het begin en daarom was de tijd rijp om de mening van nog een aantal personen te vragen. Opnieuw was het spannend om het te laten beoordelen en ik twijfelde best even, maar dat bleek onterecht. Ik haalde opgelucht adem toen de reacties van deze proeflezers positief waren. Zo reageerde Marelle Boersma met: ‘Fijne thriller! Titia heeft een schrijfstijl die lekker nuchter is.’, schrijfster Cecile Koops zei: ‘Genoten van dit spannende debuut. Lezen tot je de afloop weet.’ en dichteres Remda Spoelstra mailde: ‘Een duizelingwekkend angstaanjagend debuut, over een dilemma op grote hoogte’. Na die commentaren liep ik een paar dagen naast mijn schoenen.

Boekpresentatie

Het duurt nog maar een paar weken en dan zal mijn boek het levenslicht zien. Het eerste gedrukte exemplaar krijg ik dan in handen en daarna zullen de boeken de wereld in gaan. Ik ben reuze benieuwd hoe de lezers mijn thriller zullen vinden en of ze het net zo spannend vinden als ik. Bestel nu alvast een exemplaar en ik signeer dat dan voor je. Alle informatie vind je op De kleurrijke schrijvers boekpresentatie. Meld je daar meteen aan!