De wet van aantrekkingskracht

Ken je de wet van aantrekkingskracht? Ik ondertussen wel. Tijdens mijn schrijfvakantie in het zonnige Toscane is het begonnen. Doordat mijn boek over een minivarken ging, kreeg ik al snel de bijnaam: mevrouw Zwijntje. Gelukkig was dat in Italië, want alles wat de op berg besproken werd, bleef op de berg. Maar mevrouw Zwijntje sijpelde er stiekem tussendoor en werd een fenomeen op de berg en omstreken. Nou wil het geval dat er ’s nachts wilde everzwijnen in de tuin rondrennen en wroeten. Aan het ontbijt had iedereen het erover, behalve mevrouw Zwijntje, ik dus, want ik sliep er dwars doorheen. De volgende ochtend moest ik de verhalen over het nachtelijke zwijnen-gedrag aanhoren. 

Ik nam ook deel aan een schrijfweek van Jolanda Pikkaart in Nederland en tijdens een wandeling met de kleurrijke schrijvers belanden we zowaar in het biggetjesbos. Ik kon mijn geluk niet op en nadat ik uitgebreid had geposeerd voor een metalen groene big, liepen we door het bos. Jawel, zelfs mijn medeschrijvers gingen op zoek naar biggen, die uiteindelijk helaas allemaal van metaal bleken te zijn.  

De presentatie van mijn boek heb ik wel drie keer verzet. Telkens vond ik het niet goed genoeg en mijn uitstelgedrag werd zo langzamerhand zwaar irritant. Vol trots was ik toen mijn boek eindelijk naar de drukker ging. Ik vertelde het goede nieuws in geuren en kleuren aan iedereen die het maar horen wilde. Bij sommige kon ik aan het gezichten aflezen dat ze het bijna niet konden geloven. Ik kon het ze niet kwalijk nemen, want ik kon het zelf ook amper geloven dat ik mijn boek bijna in handen had.

Dromen

Ik droomde er zelfs over, maar ook dat er geen letters in mijn boek stonden. Esther grapte nog: moet dat dan? We hadden er lol over, tot een dag voor de boekpresentie Esther mij ’s avonds belde. Bijna nam ik niet op, want dit kon natuurlijk geen goed nieuws zijn. En, dat was het ook. De drukker was mijn boeken vergeten te drukken! Meteen kwam het hoge woord erbij Esther uit. Zoiets had ze nog nooit meegemaakt. Ik was sprakeloos, dit verzin je toch niet. Maar zoals altijd heeft ze een oplossing.

Na een slapeloze nacht van zowel Esther als van mij, hebben we een fantastische boekpresentatie gehad. Esther trok het boetekleed aan, wat totaal overbodig was, maar ze heeft het gedaan, al had het van mij best wel een varkentjeskleed mogen zijn. De boeken waren nog warm van de printshop en zo kon ik alsnog signeren. Op maandag werden alle boeken gedrukt en de volgende dag met de koerier verstuurd. Al goed eind goed, zou je denken.

Ware het niet toen al mijn boeken verkocht waren, er een papier tekort gaande was. Esther heeft moeten leuren om haar boeken gedrukt te krijgen. Het is toch niet te geloven. In mijn vriendenkring werd er al gefluisterd en gelachen dat het weer op zijn Petra’s ging. En dat klopt, want wie mij kent weet dat bij mij nooit iets gaat zoals ik het had bedacht. Maar Esther heeft altijd een oplossing en zo ook nu weer. Wat later dan gepland, werden er prachtige boeken bij mij afgeleverd. 

De wet van aantrekkingskracht

Ik heb de wet van aantrekkingskracht nu omgedraaid. Ik wil dat mijn boek een succes wordt, maar dat kan alleen door positief te denken. Dat doe ik nu, volop. Zo krijgt mijn boek vijf sterren en loop ik naast mijn pumps van geluk. En? Ik ga in januari beginnen met een nieuw boek. Mijn hoofd loopt over van inspiratie. Als dat geen positieve insteek is, dan weet ik niet meer.