Dat is precies mijn hoofdpersoon!

Toen ik het verhaal rondom Tom en Streepje bedacht, jaren geleden alweer, had ik bij Tom een beeld in mijn hoofd van een blond jongetje, gekleed in een rood T-shirt en een blauwe tuinbroek. Hij stond voor een hek te kijken naar een zebra die zijn vriend Streepje was. Ik kon Tom zo uittekenen, want ik wist precies hoe hij eruit zag. Het probleem was dat ik niet kan tekenen, of nee, volgens Esther van der Ham (kijk op: creatieve tijd voor jezelf) kan iedereen tekenen, maar krijg het dan maar eens precies zo op papier als je in gedachten hebt. Daar durfde ik niet eens aan te beginnen. Maar het beeld van het jongetje en het verhaal bleven in mijn gedachten terugkomen; zo graag wilde ik er een boek van maken. Het enige probleem was dat ik geen illustrator kende die de tekeningen voor het boek zou kunnen maken.

Tom gevonden dankzij Facebook

Door Facebook veranderde dat. Social media kwam bij mij pas echt in beeld toen mijn manuscript van Sprong in het diepe al ver gevorderd was en ik lid werd van Dè kleurrijke schrijvers. Met een beetje tegenzin schreef ik me in bij Facebook, want ik vond het onzin en niet nodig om met allerlei berichten te laten zien hoe geweldig het er in mijn leven uitzag. Na verloop van tijd ontdekte ik echter dat er ook andere verhalen over lief en leed worden gedeeld.

Op een dag zag ik een bericht van Anita Kok langskomen die naast schrijver ook kunstenares is. Ze postte een foto van een olieverfschilderij dat ze gemaakt had met een blond jongetje. Ik zag die foto en riep hardop: ‘Dat is mijn Tom!’ Hij droeg weliswaar geen rood T-shirt en blauwe tuinbroek, maar zijn haren en gezicht waren precies zoals ik in gedachten had. Ik herkende hem gewoon. Omdat ik Anita kende via Dè kleurrijke schrijvers kon ik gemakkelijk contact met haar opnemen. Ik vertelde haar dat ik een verhaal in gedachten had en vroeg of zij de illustraties wilde maken zodat het een prentenboek zou worden. Tot mijn grote verrassing zei Anita meteen ja.

Van schetsen naar illustraties

Anita ging aan de slag. Het verhaal is opgebouwd uit vijftien bladzijden en bij elke pagina maakte ze een schets. Op elk nieuw ontwerp dat ik van haar ontving reageerde ik positief, want het was elke keer precies zoals ik het in mijn hoofd had. Daarna kleurde Anita de schets in met aquarelverf en dan kwam het weer bij mij terug als een echte illustratie. Zo groeide het boek bij elke tekening. Twee ontwerpen waren wat lastiger. Bij die van Streepje die zijn achterpoten van vreugde in de lucht gooit hadden we wat meer overleg, want hoe doet ‘ie dat dan. En de tekening van de cover van een lachende Tom en Streepje kostte ook wat meer tijd, want Streepje moet wel vrolijk, maar ook vriendelijk lachen. Door al die tanden zou het er raar uit gaan zien.

De illustrator aan het werk

Anita: ‘Toen Titia mij vroeg als illustrator was ik vereerd. Zij zag haar personage Tom in een schilderij dat ik gemaakt had van mijn zoon Tim. Hoe leuk is dat! Toen zij vertelde dat het boek door Esther van der Ham van Droomvallei Uitgeverij werd uitgegeven vond ik dat extra leuk. Ik had al eerder geïllustreerd voor Esther en heb zelf bij de kleurrijke schrijvers gezeten waar ik Titia van ken. De samenwerking met Titia en Esther verliep dan ook goed. Soms was het voor mij even zoeken wat Titia precies wilde, maar we kwamen er altijd wel uit.’

Blog van Titia Schut en Anita Kok

Nog steeds contact

Het is allemaal gelukt en ‘Tom en Streepje’ is in oktober verschenen. Zonder de afbeeldingen was het boek er niet gekomen. Het was een erg prettige samenwerking en ook een bijzonder proces om het verhaal te zien groeien tot een echt prentenboek.

Nu het boek uit is hebben we ook nog steeds contact. Om onze ervaringen te delen over de enthousiaste kinderen op de scholen waar we hebben voorgelezen of hebben geknutseld. Of om foto’s te delen van de plekken waar ons boek allemaal is geweest. En in januari gaan we samen signeren in Boekhandel Riemer in Amersfoort. Daar kijken we samen al naar uit.