Het voorjaar is een seizoen waarin alles weer opnieuw tot leven komt. Na een winter met (soms) vrieskou en kale bomen, verschijnen eerst de sneeuwklokjes, daarna krokussen en narcissen. Hoewel het er vriendelijk uitziet kan het nog best fris zijn. Frisgroene blaadjes komen uit en de bloesem verschijnt. Per dag zie je verschil, zo hard groeit alles.
Het is alsof iedereen na een winterslaap weer ontwaakt. Je hoort het aan het gefluit van de vogels.
Inspiratie en haiku’s
De lente verwondert en boeit mij. Het maakt me blij en daar wil ik dan over schrijven. De haiku leent zich daar goed voor en daarom hieronder enkele haiku’s over de lente.
Een stoer sneeuwklokje
durft de kou te trotseren.
De lente komt zo.
Krokus, narcis, tulp
maken de wereld kleurrijk.
Ruiken ze voorjaar?
Felle zon lokt mij
naar buiten om te fietsen.
Tegenwind is koud.
De regendruppels
vallen koud op mijn gezicht,
vermengd met tranen.
De paardenbloemen
kijken uit het groene gras
of het goed weer is.
In een eikenboom
zit een pimpelmees verstopt.
Onzichtbaar fluit hij.
Een vogel fluit hard:
de lente is begonnen!
Ik kruip in mijn sjaal.
Tussen nieuw groen blad
spelen drie kleine musjes
tjilpend tikkertje.
Leuk te lezen Titia! Haiku’s vind ik ook altijd lekker om ontroering vorm te geven.
Dank je, Nish. Het is lekker puzzelen om zoiets in drie regels te zeggen.
Mooi blog Titia en ook bijzondere haiku’s. Heerlijk de lente, al leek het inderdaad soms wel zomer.
Ja, de natuur kan je zo verwonderen, vooral in de lente als alles weer uitkomt. En dat elk jaar weer.