Op reis met je personages

Vroeger maakten mijn zus en ik dagboeken van de zomervakanties in het buitenland. Elke avond voor de tent schreven we daarin onze belevenissen, plakten we kaartjes van attracties die we hadden bezocht, ijswikkels en maakten we tekeningen. Eenmaal weer thuis, gebruikte mijn moeder die dagboeken als naslagwerk bij het inplakken van de foto’s in onze fotoalbums. Later, toen ik niet meer met mijn ouders op vakantie ging, zette ik de traditie van het maken van een reisverslag door, zij het zonder de plaksels en tekeningen.

Levende herinneringen

Af en toe sla ik zo’n oud reisverslag weer open en lees over gebeurtenissen die ik al lang was vergeten. Het verhaal, mijn schoolhandschrift en de plaatjes brengen me terug naar het verleden. Ik zie zo’n vergeten moment weer helemaal voor me. De omgeving, wat ik aan had en hoe ik me voelde. Een dagboek zegt veel over wie ik toen was.

Beleven van je verhaal

Voor het schrijven van een boek is het kennen van je personages heel belangrijk. Het maakt een groot verschil op welke manier zij in het leven staan en een situatie ervaren. Stel dat je aan het hard­lopen bent en bij een kruising uitkomt met drie opties: een snelle makkelijke route naar een warme douche, een ingewikkelde route met een steile klim en een weg waarvan je niet weet waar die uitkomt. Welk pad kiest je personage? Is het een levensgenieter die het zichzelf niet al te moeilijk maakt, iemand die de lat graag hoog legt, of een avonturier die telkens nieuwe dingen wil ontdekken?

Wie je personage is, bepaalt hoe het verhaal verloopt.

Ken je hoofdpersoon

Om uit te vinden welke route mijn hoofdpersoon kiest, moet ik haar door en door leren kennen. Ik weet in grote lijnen wat haar verhaal is, oftewel waar ze begint en waar het eindigt. De stukken ertussen hangen vooral af van de keuzes die zij onderweg maakt.

Gaandeweg vul ik meer details in. Ik dacht dat dit makkelijk zou zijn, want mijn hoofdpersoon lijkt op mij, maar langzaam ontdekte ik dat dat niet klopt. Er zijn zeker gelijkenissen, maar nog meer verschillen. Zo worstelt de hoofdpersoon met de vraag waar zij thuishoort, terwijl ik mijn plekje wel heb gevonden.

Gelukkig zijn er talloze hulpmiddelen om je personages scherp te krijgen, zoals de kernkwadranten van Ofman, maar ook het sparren met medeschrijvers in dé Kleurrijke Schrijfgroep en met mijn schrijfcoach.

Turquoise notitieboekje

Toch zocht ik nog naar andere manieren om de hoofdpersoon door en door te leren kennen. Ik dacht terug aan mijn vroegere vakantieboeken en ineens viel het kwartje. In mijn boek reist ze naar Stockholm. Wat als ik haar een reisdagboek laat schrijven? Dat begon met het uitzoeken van het juiste boekje en een pen, want op dat gebied zijn wij gelijk. Voor elk doel is er een passend notitieboek en matchende pen. Zo ontdekte ik dat mijn personage houdt van de kleur turquoise.

Als ik in haar dagboek schrijf, zie ik haar zitten in de vensterbank van de hotel­kamer en voel ik hoe die kamer haar soms benauwt. Ze wil naar buiten, wat beleven, meer ontdekken dan de zoektocht die ik voor haar heb bedacht. Zo brengt ze mij op ideeën waarmee het verhaal nog sterker wordt. Overigens zijn dat niet alleen maar leuke ontwikkelingen, maar daar komt ze nog wel achter.

Benieuwd naar mijn schrijfreis? Volg mij dan op De kleurrijke schrijvers.

Wist je dat er op 10 april 5 kleurrijke boeken verschijnen? Hier vind je meer over de online boekpresentatie.