Blog van Titia Schut, één van de kleurrijke schrijvers. Haar boek verschijnt in april 2021 bij Droomvallei Uitgeverij.
Thuis hebben wij een kamer ingericht als werkkamer. Boekenkasten erin, twee bureaus voor mij en mijn man en voilà, een werkkamer. Maar wat blijkt nu: ik zit er nooit.
Dat komt omdat mijn man sinds dit voorjaar degene is die op die kamer aan zijn bureau zit te werken. Hij kan niet naar kantoor en is aan het thuiswerken. Om echt goed aan de slag te kunnen in die ruimte heeft hij zijn bureau voor een betere lichtinval wat meer naar het raam gedraaid. Daarom staat het bureau nu pontificaal midden in de ruimte. En hij heeft er nu twee beeldschermen op geplaatst. Elke dag heeft hij online overleggen en op zulke momenten doet hij de deur even dicht.
Mijn eigen werkplek
Natuurlijk kan ik gezellig bij mijn man gaan zitten, aan mijn eigen bureau om op mijn laptop te gaan zitten werken, maar dat doe ik niet. Ik wil hem niet storen terwijl hij hard werkt. Dus kijk ik uit naar een andere plek en dat is meestal beneden in huis. Soms ga ik aan de keukentafel zitten, maar dat is volgens de Arbo-regels niet geschikt om aan te werken. De tafel is gewoonweg te hoog waardoor ik op een kussen moet gaan zitten, omdat ik anders mijn armen te veel moet optillen en dan krijg ik last van mijn schouders. Dat is dus niet echt een ideale plek om te gaan zitten schrijven.
Alternatieve werkplek
In 2019 ontdekte ik bij toeval een schrijfplek die helemaal aan mijn eisen voldoet. In juni van dat jaar zat ik met een groep schrijvers een aantal dagen op Ameland om daar aan een kort verhaal te schrijven. In de accommodatie was een perfecte werkplek die ik ook gewoon thuis heb. Ik plofte daar op een middag op een bank neer, zacht en met toch een stevige zit. Ik begon op een relaxte manier aan een idee te werken en vervolgens heb ik daar uren zitten typen met mijn laptop op schoot. Ik was totaal verdiept in mijn verhaal en hoorde niets om me heen. Uit de vele ramen naar buiten kijken deed ik niet, zo verdiept was ik in mijn verhaal.
Mijn schrijfwereldje
Zo, op zo’n heerlijk zachte bank, voelt schrijven als ontspanning en als hobby. Daarom plof ik thuis ook vaak op de bank neer. Als mijn man en kinderen mij daar zien zitten met een laptop op schoot en een koptelefoon op mijn oren met vrolijke muziek aan, dan is dat het teken dat ik schrijf. Ze weten dan dat ik niet gestoord wil worden en dat ik in mijn eigen schrijfwereldje zit. Voor noodgevallen ben ik wel te storen, dus ik ben niet helemaal afwezig of onbereikbaar. Perfect opgelost, al zeg ik het zelf.
En wat is jouw ideale werkplek?
Grappig. Als ik op de bak zit met mijn iPad of laptop, dan werk ik niet. Zo voelt het dan.
Grappig dat het voor iedereen dus weer anders werkt!
Ik schrijf ook altijd op de bank. Fleecedeken over mijn benen, laptop er bovenop, eten en drinken binnen handbereik. Af en toe komt er een kat op schoot. Dat leidt wat af, maar als ze eenmaal liggen, kan ik prima verder schrijven. Het zachte geknor zorgt voor wat ontspanning, want met muziek aan kan ik me niet concentreren. Gelukkig heeft ieder zo zijn voorkeuren.
Die plaid wil ik ook wel, maar voor katten ben ik helaas allergisch!