Schrijven als in een film

Bij het zien van een goede film kan ik helemaal opgaan in het verhaal en de personages. De beelden zuigen me het verhaal in en ik vergeet alles om me heen. Filmtechnisch gezien heeft de cameraman zijn best gedaan om alle shots er perfect uit te laten zien. Ik geniet.

Mijn mooiste film

Er is een film die ik meerdere keren heb gezien en dat is The Thomas Crown Affair. Ik heb hem zelfs op dvd aangeschaft. De hoofdrolspeler Pierce Brosnan (hij is vooral bekend van zijn rol als James Bond) speelt een miljardair die tevens kunstliefhebber is. Als er een schilderij uit een museum wordt gestolen, stuurt de verzekering een specialist die onderzoek gaat doen; het is een bloedmooie vrouw. Natuurlijk ontstaat er iets tussen hen, maar een zoetsappig liefdesverhaaltje wordt het niet. Het verhaal blijft boeiend door humoristische details, het acteerwerk, de onderlinge chemie van de hoofdrolspelers en zeker niet te vergeten de plotwendingen in het verhaal. Net als je denkt te weten hoe het zit, gebeurt er iets waardoor het verhaal op zijn kop staat. Zeker aan het eind van de film is dat het geval en dan wordt je als kijker aangenaam verrast. Dan pas vallen bepaalde signalen je op die je eerder hebt gemist.

Levensechte personages

In The Thomas Crown Affair zie je personages lopen, de gezichtsuitdrukkingen worden van dichtbij in beeld gebracht en je hoort de mensen praten. Als Thomas de verzekeringsagente voor het eerst ontmoet is hij verrast dat het een vrouw is en ook nog eens een aantrekkelijke dame. Je voel de aantrekkingskracht tussen hen beide. Ze dagen elkaar uit, maar bekvechten ook wat af. Kleine nuances en aanwijzingen worden in beeld gebracht waardoor je ziet hoe ze zich voelen. Je zit naast ze in een zwarte taxi en je loopt ook rond in het museum.

Schrijven als een filmaker

Als schrijver heb je weliswaar een ander instrument dan een filmmaker, maar als je het verhaal goed verwoordt, kan de lezer het als een film voor zich zien. Dat klinkt gemakkelijk, maar ik merkte tijdens het schrijven van mijn thriller dat dat niet altijd meevalt. Het verhaal had ik in scenes in mijn hoofd zitten, maar probeer die maar eens duidelijk en levendig op te schrijven. Zelf dacht ik dat ik het helder had geschreven, maar toen vervolgens de proeflezers en de schrijfcoach het gingen lezen, bleek dat zij het op sommige punten anders begrepen.

Hoe schrijf je filmisch?

Hoe zorg ik er voor dat een verhaal echt zichtbaar wordt? Zelf was ik geneigd om alleen maar ‘zij denkt’ of ‘zij voelt’ op te schrijven of dat iemand bloost of het warm krijgt. Ik ben erachter gekomen dat je het beter actief kunt laten zien. Als iemand boos is zoiets als: Nog harder poetst ze de toiletpot. De wc-borstel schiet uit en tientallen spetters water vliegen in het rond door de badkamer en in haar gezicht. Met de achterkant van een hand wrijft ze het droog. Of: ‘Geen afspraken gehad met leuke vrouwen?’ Nu legt ze met een klap haar bestek op haar bord en bestudeert hem nauwlettend. Haar vork stuitert op de tafel en een stukje pasta vliegt uit haar bord.

Mijn boek verschijnt op 10 april…